غفلت رنگین حوا

در اقیانوس می راندم

پارویم عشق بود و

قایق نیز هم

صدای مرغکان ماهی خوار

نت دیوانگی می نواخت

و برخورد امواج

قایق را بسان گهواره ای می تاباند

اقیانوس ...

گویی که انگار آسمان

از وجودش تغذیه می کند

و می باراند محبت هایش را 

ماهیان می دانند

که اقیانوس

چه بی رحم است

 اما

محو طعمه ای می شوند

که صیاد صاحب آن است

و صدایی شنیدم

که می گفت

می میرم

تا طفلکی را سیر گردانم

اقیانوس عظمت را

در وجودش دارد

معنی ِ بودن

را ماهیان می دانند ...

م . تمیم

13 / 5 / 1387

ساعت : 03 : 01