غفلت رنگین حوا

غربتی هست در اعماق ِ جان

سرعتی هست در پرواز ِ دل

نور ِ عشقی در افق گسترده است

این انسانی که برخاست ز ِ گل

.

.

فرصت ِ یاری نبود در پیش ِ او

درد ِ غم خواری نبود در پای ِ جان

حسرت و دوری مرا دیوانه کرد

آتشی در دل بدارم من نهان

.

.

شب رسید و آشیان نعره زنان

عطر ِ آهنگ ِ تو را فریاد زد

دست از گرمای عشق کوتاه کرد

آن نهان افسانه اش بر باد زد

.

.

گرمی ِ راز ِ دلم در قعر خاک

آتشفشانیست پر یقین

تا نباشد حرکتی می نشود

راز دل از قعرِ خاک سمت ِ زمین

.

.

ما در این هست و نبود خویشمان

راه ِ سوزاندن همی پیموده ایم

آتشی در کار نبودست هیچگاه

آن همیشه سوخته ما بوده ایم

م . تمیم   11 / 4 / 1387

ساعت : 50 : 11