تقدیم به کسی ، که می دانم ، که می داند !

 

                                                                              خسته تر از آنم

                                               که تو می پنداری ،

                                                                   بعد از آن روز

                                                                            که دگر چشمانم

                                                                                        از نگاهت برگشت

                                                                                       من به خود می گفتم

                                                                               که چرا از این پس

                                                                     به کسی خیره شوم ؟

                                                             رمز دیدن گم شد .

                                         فصل سبز چشمت وقتی نیست ،

                             چه تفاوت دارد

     همه جا سبز شود یا پاییز ؟

.

.

.

                                                                     اندکی پیش بیا ،

                                                                                           بگذار چشمانت

                                                                                  قفل این فاصله را ذوب کنند ...

                                                                                             و سپس دستانت

                                                                     رمز این حادثه را بگشایند ...

           و در آن وقت

 

        به تو خواهم گفت

 

         که چه بی اندازه

 

        دوستت می دارم ...

 

م.تمیم

29 / 4 / 1389

ساعت : 43 : 02 بامداد