غفلت رنگین حوا

من چه تنهایم  ،

و چه دور

 از اینجا

و چه نزدیک

با خود .

نفس من

پُر آواز شب است

شب ِ عود اندود ِ

ریخته خاکستر آن

در تن ِ من ...

و براستی

چه زیباست این شب

که دگر گرمی آغوش تو را

تن ِ سرد ِ این دود

 و سفید ِ کاغذ

پُر کردست

و چه تنهایم من ...

و چه خوب است

که قلم

رمز شهوانی ترین

حادثه ی من شده است

و به جای تن تو

رقص این دود

مرا می خواند ...

چه تماشا دارد

شب و ... تنهایی و ... من ...

م.تمیم

25 / 11 / 1388

ساعت : 00 : 01 بامداد